12 illik evliyik, ərim sara xəstəsidir, həmişə xəstə və halsızdı, mən eşqə heç doymamış bir qadınam. Nə vaxt ona yaxınlaşsam yorğunam ,xəstəyəm, halsızam deyir.
Taki onu tanıyana qədər gözəl sayılacaq bir qadınam. Bir gün marketdə alış-veriş edərkən birinə rast gəldim çox yaraşıqlı idi, elə üzgün baxmışamki ona o da mənə baxdı. Utandım çıxdım marketdən. 2 gün sonra yenə marketdə gördüm bir müddət baxışdıq.Yanıma yaxınlaşdı şirniyyat yerini soruşdu məndə kömək etmə bəhanəsiylə ona yol göstərdim, bu yuxarı rəfdə deyərək göstərdim, oda arxamdan səhvən mənə dəydi. Mənə dəyər dəyməz yandım, sanki fəlakət- bir elektrik oldu aramızda, amma utandım bir az, çıxdım.
İzləyib məni. Evin qapısında gördüm. Daha sonra, mən istəyirdim onu, amma ya adım çıxarsa deyə qorxurdum. Bir gün səhər həyat yoldaşım işə gedərkən sevişək dedim, yanaşdım, işə gecikdim, dedi, çıxdı.Cox cəkmədi qapı döyüldü, ərim olduğunu düşündüm, qapıya qaçdım birde nə görüm, marketdəki adam ərimin evdən çıxmasını gözləyirmiş, valla etiraz edəcək halım qalmamışdı. Artıq illərdir bu anı gözləyirəm sanki, içəri aldım onu. Girər girməz yaxınlaşmağa başladıq, amma nə yaxınlaşma bütün bədənim yanırdı, bir qadın olaraq daha əvvəl heç hiss etmədiyim duyğular, qorxu, zövq hamısı bir arada. Birlikdə olduq.. Bu mənim üçün çox xüsusi idi, qadın olduğumu mənə xatırlatdı. Hələ görüşürük, amma evdə deyil oteldə filan...
İndi sizdən soruşuram, bunun günahı mənim, yoxsa məni həmişə laqeyd edən ərimin üstünə yazılacaq?
