Erməni yer üzünün ilanı, insanlığın isə düşmənidir (Sədi Şirazi).
İlanı bəsləyənlərə nə ad verməli?
Bir zamanlar Türkiyədə erməni lobbiçilərinin təsiri ilə türk dünyasında qarışıqlıq yaratmaq və “ hepimiz Ermeniyiz, hepimiz Qrantız” şüarı altında “xalq yürüşünün” təşkil olunması, erməni təşkilatlarının əsas məqsədlərinin nə olduğunu ortaya qoymuşdu. Bəs görəsən ölkəmizədəmi qarşı bu terzdən və ya başqa səpkilərdə mənfur niyyətlər hesablanır?
2014- cü ilin yay aylarında əsir düşmüş həmvətənlərimiz Dilqəm Əsgərov, Şahbaz Quliyev və qətlə yetirilmiş Həsən Həsənovun başlarına gətirilən ictimaiyyətə məlum olan və olmayan müsibətlər onu göstərir ki, artıq düşmənə qarşı münasibət dəyişməli, tamamilə sərtləşdirilməlidir. Lakin bəzi rəsmilərimizsə bunun tam əksini edir. Hər fürsətdə ölkəmiz əlehinə nalaiq ifadələr səsləndirən, şəhid etdikləri əsgərlərimizin cansız bədənlərini təhqir etməkdən belə çəkinməyən, Qarabağ döyüşləri zamanı insanlığa sığmayan əməllərlə dinc əhaliyə divan tutan bu parazitlərə rahat şərait yaradır, yemələrini-içmələrini təmin edirlər. Və bu himayədarlığı xalqa, laqeyidcəsinə “humanism”, “beynəlmilik”, “dini tolerantlıq” kimi siasi don geyindirərək, təqdim etməkdən belə çəkinmirlər. Hətta bir az da irəli gedərək, onlara sosial status verir, ölkə daxili siyasətdə yaxından iştirak etmələri üçün yüksək vəzifələrdə təmsil olunmalarını təmin edirlər. Necə deyərlər ağacı qurd içindən yeyər.
Görəsən bu vəziyyət kimlərin işinə yarayır? Ermənistanda Azərbaycanlılara qarşı etnik təmizləmə aparıldığı halda, nəyə görə ölkəmizdə 30 mindən çox erməni himayə olunur?
Hələ bu böyük fəxr imiş kimi, sinəmizi gərərək, dünyaya “bizdə düşmənə də başımızın üstündə yer var” mesajını veririk. Bu ilin iyun ayının 22-də keçirilən Avropa Şurası Parlament Assambleyasının yay sessiyasnda Azərbaycanın qurumdakı nümayəndə heyətinin üzvü Q.Paşayeva çıxışı zamanı müzakirələrdən əvvəl danışan Ermənistan prezidenti Serj Sarkisyanın Azərbaycan əleyhinə dediyi yanlış açıqlamalara münasibət bildirib. Q,Paşayeva Ermənistan prezidentinin Azərbaycanda irqçilik və ermənifobiyanın olması barədə iddialarına belə cavab verib: “ Ölkəmiz dünyanın ən tolerant ölkələrindən biridir, bu belə olmasa idi, bu gün bizlərin arasında 30 mina yaxın erməni yaşamazdı. Burda hec bir irqçilikdən və erməni fobiyadan söz gedə bilməz”. Məgər aydın deyilmi ki, bu gün Ermənistan ara qarışdırmır, əksinə onlar dünyaya bizlərin dilimizdən sübut edirlər ki, ortalıqda heç bir düşmənçilik yoxdur, əksinə qardaşlıq və birlik var. Yoxsa ki, bizlər özümüzün təbliğini düzgün aparmırıq? Azərbaycan tərəfi dünyaya işğal olunmuş torpaqlarımızın geri qaytarılmasına dair yardım səsini ucaldır, ermənilərin tarixən Azərbaycan xalqı ilə ədavət aparmasını sübut etməyə çalışdığı halda, Erməni tərəfi isə bunun tam əksini qeyd edir. Belə olduğu təqdirdə, Azərbaycanın “humanizmindən” istifadə edib, “Qarabağ Azərbaycanın nəinə gərəkdir?” deyərək, əzəli torpaqlarımızın qeyri-şərtsiz geri qaytarılmasından boyun qaçırırlar. “Məgər qardaşdamı qardaşından torpaq umar?” - deyirlər.
Daxildə fəaliyyət göstərən bir sıra dövlət nümayəndələri, siyasi şərhçilərin bəziləri öz çıxışlarında: “ Ermənistanın zor gücü ilə işğal etdiyi əzəli Azərbaycan torpaqlarından çıxacağı təqdirdə, həm Türkiyə, həm də Azərbaycan tərəfi ilə rahat ticari əlaqələr qura biləcəklərini və mühüm lahiyələrdə iştirak edib, yaranmış mövcud imkanlardan bəhrələnmələrinə imkan yaradılacağını” demələri özündə nələri ehtiva edir? Olmaya 23 ildir davam edən bu soyuq münaqişə Azərbaycan xalqının qan yaddaşının silinməsinə , milli qeyrətinin cılızlaşdırılmasına, ermənilərin psixoloji qələbəsinə planlaşdırılıb? Təsadufi deyil ki, ölkəmizdə cavanlardan prablemin varmı sorulduğunda cavab olaraq prablem tək qarabağdı, o da bizlik deyil deyərək, bu sualı belə laqeyd cavablandırması da, uzun illərin gənclərimizdə yaratdığı təəssüratdır. Daxildə bu qədər ziddiyətlərin olduğu halda, xaricdən gələ biləcək hansı yardıma ümid edə bilərik? Düşmənlə bağlı apardığımız siyasətin nə qədər yanlış olduğu isə, vaxtı ilə Azərbaycan tərəfindən könüllü olaraq 3-cü dövlətə getməsinə yardım istəyən Akop adlı erməniyə qoyulan münasibətin hazırki nəticələrindən də aydın görmək olar. Belə ki, əsriliyimizdə olduğu zaman ev, qida, mühafizə ilə təmin olunan düşmən övladı hal-hazırda Ermənistanda soydaşlarımıza qarşı keçirilən saxta məhkəmədə onların üzlərinə duraraq, yalançı şahidlik edir. Hələdəmi düşmənə qarşı hümanist addımlar atmağın tərəfdarıyıq? Görmürükmü ki, bu hal bizləri digər xarici dövlətlər qarşısında gülünc vəziyyətə salır?
Qəribədir, elə deyilmi? Önünə baxırsan sevinc, geriyə baxırsan kədərdir həyat. Eyniylə insanlar kimi. Üzünə baxdığında sevgi arxanı döndükdə isə xəyanət.
P.S: Belə bir deyim var, dost şilləsi, düşmən gülləsindən daha ağırdır.....
